Jaja, het is zover.

Na een lange zoektocht is het gelukt!

Voor mijn 24ste verjaardag heb ik een huisje gekocht. WHOOP WHOOP WHOOP 🙃

De zoektocht is voorbij, nu begint het papierwerk pfff…😂

Daarmee dat ik een tijdje niet meer heb gepost omdat ik met mijn handen in mijn haar zat door de nodige papieren voor mijn woning in orde te brengen en natuurlijk ook de meubelzoektocht.

Maar we zijn er grotendeels al doorheen oef…

Nog even en ik blog in mijn eigen huisje 😃

ooo spannend…

Blijf me volgen want ik blijf bloggen!

2 reacties

  1. Charlotte (Student) op zegt:

    Hey Ian!

    Wat een sterk verhaal lees ik hier op je blog! De levenslust, energie en de doorzettingskracht spatten ervan af 🙂 Het geeft me een heel fijn gevoel om te zien dat je toch met plezier terug gaat naar voorzieningen waar je in verbleef.

    Proficiat met de aankoop van je huis! Zo’n mooie stap zetten toont van zelfstandigheid en levenskracht. Ik veronderstel dat het ook niet altijd even gemakkelijk is geweest doorheen je leven, daarom vraag ik me af wat er voor jou gezorgd heeft dat je vandaag met zo’n mooie spirit in het leven staat? Wat waren dingen/activiteiten of mensen waar je kracht uit hield?
    Ik merk ook op dat je in heel wat voorzieningen hebt verbleven (samen met je zus?), ik stel me dan ook de vraag hoe je deze veranderingen hebt ervaren?

    Nog veel succes verder! You go!

    Groeten,
    Charlotte

    • Ían op zegt:

      Beste Charlotte,

      Het gevoel dat je soms terugkrijgt is echt leuk, sommige begeleiders kennen we nog en dan kunnen we soms eens wat bij praten.

      Ik kan het je nu al vertellen het ging geregeld met ups and dows.
      Je hebt mensen die kun hoofd laten zakken en geen moeite meer doen voor het te “redden”, terwijl ik elke dag met mijn hoofd en schouders rechtop door het leven ben gaan.
      De mensen om me heen die hebben we er ook zeker bij geholpen, als ik deze steun niet gehad zou hebben zou ik ook niet weten waar ik nu zou hebben gestaan, wat ik ook vaak deed ik mezelf reflecteren.
      Door dit te doen maakte ik een grote stap richting “volwassenheid”:
      je maakt moeilijkere keuzes, komt anders over dan leeftijdsgenoten,…
      De verplaatsingen van voorziening naar voorziening was niet altijd leuk:
      je had je vrienden, vertrouwenspersonen, bekende omgeving,..
      en dan wordt je van de ene op de andere dag hieruit gehaald en het tegenoverstelde gezet.
      Dit is geen leuk gevoel voor een jongeren maar het gaf dan wel weer later een voordeel dat ik hierdoor me naar andere sneller open kan stellen en sociaal ben tegenover onbekende mensen.

      Ik heb bijna alle voorziening samen met mijn zus gezeten en 4 voorziening waar ik alleen zat.
      Het is leuker om al iemand te hebben die je al kent of een band mee hebt opgebouwd.
      maar alsnog ben je veel socialer geworden doorheen de jaren hee.
      Voor jou ook veel succes ! 😉

      Ik hoop dat ik hierbij jou vragen heb kunnen beantwoorden en moest er nog vragen zijn stelt ze dan gerust dan beantwoord ik die met heel graag plezier.

      MVG
      Ian

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *